TYDZIEŃ MODLITW O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN 18-25 stycznia 2012

Przemienieni przez zwycięstwo

Jezusa Chrystusa

(por. 1 Kor 15,51-58)

TYDZIEŃ MODLITW

O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN

18-25 stycznia 2012

Tekst biblijny

(1 Kor 15,51-58)

Oto ogłaszam wam tajemnicę: Nie wszyscy umrzemy, wszyscy zaś będziemy przemienieni, w jednej chwili, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby. Zabrzmi bowiem trąba i umarli będą wskrzeszeni jako istoty niezniszczalne, i my zostaniemy przemienieni. Trzeba bowiem, aby to, co zniszczalne, przyoblekło się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblekło się w nieśmiertelność. A kiedy już to, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalność, a śmiertelne w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które zostało napisane: Śmierć została pochłonięta przez zwycięstwo. Gdzie jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? Żądłem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu natomiast niech będą dzięki za to, że daje nam zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tak więc, moi ukochani bracia, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zawsze ofiarnie oddani dziełu Pana, wiedząc, że w Panu wasz trud nie jest daremny. (przekład ekumeniczny)

Wprowadzenie w tematykę roku 2012

Przemienieni przez zwycięstwo Jezusa Chrystusa

(por. 1 Kor 15,51-58)

Materiały na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan w 2012 r. zostały przygotowane przez grupę roboczą złożoną z przedstawicieli Kościoła rzymskokatolickiego, Kościoła prawosławnego, Kościoła polskokatolickiego oraz Kościołów protestanckich działających w Polsce. W wyniku dyskusji, w której uczestniczyli przedstawiciele różnych środowisk ekumenicznych, zdecydowano, że tematem wiodącym będzie przekształcająca moc wiary w Chrystusa, szczególnie zaś jej związki z naszą modlitwą o widzialną jedność Kościoła – Chrystusowego Ciała. Podstawę stanowiły słowa św. Pawła do Kościoła w Koryncie o przemijalności naszego obecnego życia (ze wszystkim, co wydaje się „zwycięstwem” i „porażką”) w przeciwieństwie do tego, co otrzymujemy dzięki zwycięstwu Chrystusa przez Jego śmierć i zmartwychwstanie.

Dlaczego taki temat?

Nasza historia naznaczona jest seriami klęsk i zwycięstw. Polska wielokrotnie doświadczała inwazji obcych wojsk, rozbiorów, prześladowań ze strony mocarstw ościennych i wrogich systemów. Pragnienie wolności i dążenie do pokonania wszelkiego rodzaju zniewolenia stały się jednym z najbardziej rozpoznawalnych rysów polskiej historii i doprowadziły do istotnych przemian w życiu narodu. Jednak tam, gdzie pojawia się zwycięstwo, tam są i przegrani, którzy nie podzielają radości triumfatorów. Ta szczególna historia narodu polskiego skłoniła naszą grupę ekumeniczną, która przygotowała tegoroczne materiały na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, do głębszej refleksji nad znaczeniem takich pojęć jak „zwycięstwo” i „przegrana”, zwłaszcza że język, jakim mówi się o zwycięstwie, jest często postrzegany jako język triumfalizmu. Chrystus jednak pokazuje nam, że zwycięstwo można pojmować zupełnie inaczej! W 2012 r. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej odbędą się w Polsce i na Ukrainie. W poprzednich latach ich organizacja byłaby niemożliwa. Dla wielu jest to zapowiedź kolejnego „narodowego zwycięstwa”. Miliony kibiców będą oczekiwać wiadomości o zwycięskich drużynach grających w tej części Europy. Mistrzostwa mogą nas skłonić do zastanowienia się nad trudnym losem tych, którzy nie wygrywają – nie tylko w sporcie, ale w ogóle w życiu. Czy ktoś choć przez chwilę zainteresuje się tymi, którzy nieustannie ponoszą porażki, a niesprzyjające okoliczności i warunki uniemożliwiają im osiągnięcie sukcesu? Rywalizacja jest stale obecna nie tylko w sporcie, ale też w polityce, biznesie, kulturze, a nawet w życiu kościelnym. Kiedy uczniowie Jezusa dyskutowali, kto z nich jest największy (Mk 9,34), było jasne, że jest to dla nich istotna, budząca silne emocje

kwestia. Jezus jednak odpowiedział po prostu: Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech będzie ze wszystkich ostatni i sługą wszystkich (Mk 9,35). Słowa te mówią o zwycięstwie przez wzajemne usługiwanie sobie, wzajemną pomoc, okazywanie szacunku tym, którzy są „ostatni”, zapomniani, wykluczeni. Dla wszystkich chrześcijan najlepszym wzorem takiej pokornej służby jest Jezus Chrystus, Jego zwycięstwo przez śmierć i zmartwychwstanie. To w Jego życiu, działaniu, nauczaniu, cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu pragniemy szukać inspiracji do współczesnego

zwycięskiego życia wiary, które wyraża się w zaangażowaniu społecznym w duchu pokory, służby oraz wierności Ewangelii. Kiedy Jezus przygotowywał się na nadchodzącą mękę i śmierć, modlił się, by wszyscy Jego uczniowie byli jedno, aby świat uwierzył (por. J 17,21). Takie „zwycięstwo“ można osiągnąć tylko dzięki duchowej przemianie, nawróceniu. Z tych właśnie względów uznaliśmy, że motywem przewodnim naszych rozważań powinny być wspomniane słowa Apostoła Narodów do Koryntian. Chodzi o osiągnięcie zwycięstwa, które jednoczy wszystkich chrześcijan wokół służby Bogu i bliźniemu. W miarę jak modlimy się i dążymy do widzialnej jedności Kościoła, doświadczamy – zarówno my sami, jak i Kościoły oraz wspólnoty, do których należymy – przemiany, przekształcania i formowania na podobieństwo Chrystusa. Jedność, o którą się modlimy, może wymagać odnowy znanych nam form życia kościelnego. Jest to wizja poruszająca, ale też budząca w nas pewien lęk! Jedność, o którą się modlimy, to nie tylko „wygodne” wyobrażenie wzajemnej życzliwości i współpracy. Jedność wymaga, abyśmy byli gotowi porzucić rywalizację. Musimy otworzyć się na siebie, by wzajemnie ofiarowywać sobie dary i wzajemnie przyjmować je od siebie. W ten sposób rzeczywiście możemy mieć udział w nowym życiu w Chrystusie, czyli w naszym jedynym prawdziwym zwycięstwie. W Bożym planie zbawienia jest miejsce dla każdego. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Chrystus ogarnia wszystkich – zarówno zwycięzców jak i pokonanych, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne (J 3,15). My także możemy mieć udział w Jego zwycięstwie! Wystarczy w Niego uwierzyć, a okaże się, że łatwiej nam będzie zło dobrem zwyciężać.

Osiem dni refleksji na temat naszej przemiany w Chrystusie

Jesteśmy zaproszeni, by w ciągu ośmiu dni głębiej zastanowić się nad tym, czym w istocie jest wiara, że wszyscy zostaniemy przemienieni przez zwycięstwo naszego Pana Jezusa Chrystusa. Czytania biblijne, komentarze, modlitwy oraz tematy do przemyśleń służą zwróceniu uwagi na różne aspekty tej przemiany i na znaczenie, jakie ma ona dla życia chrześcijan oraz dla ich jedności w i wobec współczesnego świata. Naszą podróż zaczniemy od przedstawienia Chrystusa, który służy. Następnie zostaniemy poprowadzeni drogą wiodącą przez Jego krzyż i zmartwychwstanie. Uczczenie panowania Chrystusa zakończy naszą wędrówkę.

Dzień pierwszy: Przemienieni przez Chrystusa – Sługę

Syn Człowieczy przyszedł, aby służyć (por. Mk 10,45)

W tym dniu spotykamy Jezusa na drodze do zwycięstwa przez służbę. Widzimy Go jako tego, który nie przyszedł po to, aby Mu służono, lecz aby służyć, i aby oddać swoje życie jako okup za wielu (Mk 10,45). To oznacza, że Kościół Jezusa Chrystusa jest społecznością służącą. Kiedy używamy naszych różnorodnych darów we wspólnej służbie dla ludzi, sprawiamy, że nasza jedność w Chrystusie staje się widzialna.

Dzień drugi: Przemienieni przez cierpliwe czekanie na Pana

Ustąp teraz, bo powinniśmy wypełnić całą sprawiedliwość (Mt 3,15)

W tym dniu skupiamy się na cierpliwym oczekiwaniu Pana. Cierpliwość i wytrwałość są niezbędne przy każdym rodzaju przekształcenia. Modlitwa do Boga o dokonanie przemiany jest również aktem wiary i ufności w Jego obietnice. Wszyscy, którzy w tym tygodniu modlą się o widzialną jedność Kościoła, muszą też cierpliwie, wytrwale i wiernie czekać na Pana. Wszelkie ekumeniczne przedsięwzięcia wymagają czasu, wzajemnej uwagi i wspólnych działań. Wszyscy jesteśmy wezwani do współdziałania z Duchem Świętym w Jego dziele jednoczenia chrześcijan.

Dzień trzeci: Przemienieni przez cierpiącego Sługę

Chrystus cierpiał za nas (por. 1P 2,21)

Tego dnia mamy zastanowić się nad cierpieniem Chrystusa. Podążając za Chrystusem – cierpiącym Sługą, chrześcijanie wezwani są do solidarności ze wszystkimi, którzy cierpią. Im bardziej zbliżamy się do krzyża Chrystusa, tym bliżsi jesteśmy sobie nawzajem.

Dzień czwarty: Przemienieni przez zwycięstwo Pana nad złem

Zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21)

Tego dnia powinniśmy się zastanowić nad naszym większym zaangażowaniem w walkę ze złem. Zwycięstwo w Chrystusie oznacza pokonanie wszystkiego, co przynosi szkodę stworzeniu Bożemu i oddala nas od siebie. W Jezusie jesteśmy wezwani do udziału w nowym życiu, walcząc wraz z Nim przeciw temu, co złe w naszym świecie, doświadczając na nowo ufności i radując się tym, co dobre. Podziały między nami sprawiają, że nie jesteśmy dość mocni, by pokonywać zło we współczesnych czasach.

Dzień piąty: Przemienieni przez pokój zmartwychwstałego Pana

Jezus stanął pośrodku nich i powiedział: Pokój wam! (J 20,19)

Dzisiaj świętujemy pokój zmartwychwstałego Pana. Zmartwychwstały okazał się wielkim zwycięzcą nad śmiercią i światem ciemności. On jednoczy swoich sparaliżowanych strachem uczniów. Otwiera przed nami nowe perspektywy życia i działań na rzecz Jego nadchodzącego królestwa. Zmartwychwstały Pan jednoczy i umacnia wszystkich wierzących. Pokój i jedność są oznakami naszej przemiany w zmartwychwstaniu.

Dzień szósty: Przemienieni przez wierną miłość Bożą

A tym zwycięstwem jest nasza wiara (1 J 5,4)

W tym dniu skupiamy naszą uwagę na wiernej Bożej miłości. Została ona objawiona w tajemnicy paschalnej, która stoi u podstaw naszej nowej drogi w wierze. Wiara przezwycięża strach i otwiera nasze serca na moc Ducha Świętego, wzywa nas do przyjaźni z Chrystusem oraz między sobą.

Dzień siódmy: Przemienieni przez Dobrego Pasterza

Paś owce moje (J 21,16)

Teksty biblijne przeznaczone na ten dzień ukazują nam Pana umacniającego swoje stado. Krocząc za Dobrym Pasterzem, jesteśmy wezwani do umacniania się wzajemnie w Panu oraz do wspierania i pokrzepiania słabych i zagubionych. Jeden jest Pasterz, a my jesteśmy Jego ludem.

Dzień ósmy: Zjednoczeni w panowaniu Chrystusa

Zwycięzcy pozwolę usiąść ze Mną na Moim tronie (Ap 3,21)

W ostatnim dniu naszego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan świętujemy panowanie Chrystusa. Jego zwycięstwo pozwala nam z nadzieją patrzeć w przyszłość. Ono pokonuje wszystko, co powstrzymuje nas od udziału w pełni życia z Chrystusem i ze sobą nawzajem. Jako chrześcijanie wiemy, że nasza jedność jest przede wszystkim darem Boga. Jedność oznacza więc uczestnictwo w pełnym chwały zwycięstwie Chrystusa nad wszystkim, co dzieli.